نقدو بررسی فیلم ایرانی ( روباه)

کسی در فیلم حضور دارد که من بشناسم؟

حمید گودرزی که سالها پیش با مجموعه تلویزیونی « مسافری از هند » به شهرت رسید و در سالهای اخیر هم در آثار کمدی بسیاری ایفای نقش کرده، بازیگر نقش اصلی فیلم است. در کنار او آرش مجیدی هم که بیشتر او را با سریال « ارمغان تاریکی » می شناسند حضور دارد. بابک حمیدیان هم چند دقیقه ای در فیلم هست.

داستان فیلم درباره چیست ؟

برادرِ نتانیاهو ( جلال فاطمی ) برای انجام یک عملیات تروریستی جدید علیه دانشمندان هسته ای به ایران می آید. این مامور حرفه ای در ایران برای رسیدن به اهداف خود از یک راننده ساده ( حمید گودرزی ) سوء استفاده می کند اما...

کارگردان کیست ؟

بهروز افخمی : متولد سال 1335 در تهران و فارغ‌التحصیل تدوین از مدرسه عالی تلویزیون و سینما می باشد. افخمی بیش از سه دهه است که در سینمای ایران حضور دارد و در این مدت آثار ارزشمندی از جمله « عروس » و « گاوخونی » را ساخته و روانه سینما کرده است. افخمی علاوه بر حضور فعال در صنعت سینما، حضور فعالی نیز در عرصه سیاست داشته است و به عنوان نماینده در دوره ششم مجلس شورای اسلامی فعالیت می کرده است.

نظر عوامل فیلم ؟

جلال فاطمی : از زمانیکه به ایران آمدم تجربه‌های زیادی داشتم و دودِ ماندن در سینما هم به چشمم رفته است، چون همیشه به عنوان بیگانه به من نگاه شده است. در حالی که هرچه تلاش کردم بگویم قصد سویی ندارم اکثرا برخورد دیگری را دیدم."

بهروز افخمی : دوست دارم در تمام ژانرها فیلم بسازم. البته وقتی در ژانری کار می‌کنم از آن خسته می‌شوم و سال‌های سال به سراغ آن نمی‌روم.

بهروز افخمی ( درباره واقعی بودن داستان ) : موضوع برادران نتانیاهو و سازمان اطلاعات نظامی سری ارتش اسرائیل در اینترنت قابل جستجو است که آنها سه برادر بودند که من چهارمین برادر را به نام یوهان خلق کردم، اما اتفاقاتی که برای او می‌افتد واقعی است.

حاشیه فیلم؟

بازیگران زیادی از بازی در فیلم انصراف دادن که از جمله آنها رامبد جوان، محسن تنابنده و فریبرز عرب نیا بودند.

روباه ده دقیقه کوتاه تر از نسخه ای است که در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد.

جلال فاطمی پس از 22 سال به ایران بازگشته و در فیلم « روباه » نقش آفرینی کرده است.

نکات مثبت فیلم ؟

فیلم ریتم مناسبی دارد و از خوابیدن مخاطب هنگام تماشای فیلم جلوگیری می کند.

« روباه » یکی دو تایی سکانس تعقیب و گریز خوب دارد که نشانه مهر و نشان افخمی بر فیلم است.

بازی حمید گودرزی بهتر از آنچه هست که انتظار می رفت. گودرزی پس از سالها حضور در نقش های کمدی که چندان هم برجسته نبودند، در « روباه » تا حدودی توانسته نشان دهد که هنوز هم می تواند حرف هایی برای گفتن داشته باشد.

نکات منفی فیلم ؟

فیلمنامه « روباه » یکی از عجیب و غریب ترین فیلمنامه هایی است که می توان آن را خواند. از نامگذاری شخصیت منفی داستان به نام « نتانیاهو » گرفته تا دیالوگ های بسیار ضعیف ماموران وزارت اطلاعات در فیلم. فیلمنامه « روباه » فستیوالی از ضعف های ساختاری است.

در تمام آثار جاسوسی ساخته شده در جهان که در میان آنها کم هم نیستند آثاری که با حمایت مالی بصورت سفارشی ساخته می شوند، معمولا ماموران اطلاعاتی کشور افرادی باهوش ترسیم می شوند که قرار هست گره از یک عملیات تروریستی باز کنند اما در « روباه » ماموران اطلاعات بصورت غیرقابل توضیحی در هرجا که وارد می شوند اطلاعات حساس طبقاتی خودشان را افشا می کنند!

جابجایی لحن فیلم که گاهی جدی و گاهی کمدی است، بدجوری به ماهیت اصلی داستان خدشه وارد کرده است. از یک طرف با تروریستی مواجه هستیم که هرکسی را که میل اش بکشد به کام مرگ می فرستد و از آن طرف شوخی هایی را شاهد هستیم که راننده و خانواده و بچه در راهش و.... شاملش می شوند. توازن برقرار کردن در این فضای آشفته کار مشکلی بوده که افخمی هم از پس آن برنیامده.

این یکی از دیالوگ های فیلم است : « یک پایگاه داعش را می شناسیم که وظیفه جذب در غرب آسیا را دارد و قرار است تهش چی بشود؟ قاسم سلیمانی در عراق منتطرشان است.»

داستان پدر زن نه چندان خوش اعصاب و سفر مامور اطلاعاتی به ارمنستان و چند خرده داستان دیگر نیز به دلیل پرداخت بدشان اضافی هستند و تنها دقایق فیلم را پُر کرده اند.

تاکید افخمی به استفاده از همسرش در فیلمهای اخیر، یکی از ضعف هایی است که اینبار دامن « روباه » را هم گرفته است. مرجان شیرمحمدی اصولا یک نابازیگر است و حضورش در « روباه » هم نشان می دهد که ایشان به دنیای قلم تعلق دارند و نه بازیگری.

حرف آخر :

« روباه » فیلمساز باهوشی دارد که سینما را می شناسد و از کنترل ضرباهنگ فیلم می توان این موضوع را به خوبی تشخیص داد. اما فیلمنامه اثر ویرانه ای است که با هرچه جلوتر رفتن زمان فیلم، وضعیت بغرنج تری پیدا می کند. « روباه » می توانست یک اثر جاسوسی جذاب باشد به شرط اینکه تا این حد دیدگاهی سطحی به مسائل سیاسی پیدا نمی کرد و فیلمنامه ای منسجم تر می داشت.