مستند زندگی «مارلون براندو» به روایت خودش

مستندی از زندگی پر فراز و نشیب و نه چندان خوشایند «مارلون براندو»، بازیگر درگذشته سینمای هالیوود به زودی به نمایش درخواهد آمد که روایت آن از زبان خود این بازیگر خواهد بود.

ه گزارش خبرنگار سینمایی فارس، مستندی از زندگی «مارلون براندو»، بازیگر مشهور و درگذشته هالیوود تحت عنوان «به من گوش کن، مارلون» ساخته شده است که قرار است 31 جولای اکران شود.
این مستند را «استیوان رایلی» (همه چیز یا هیچ چیز) کارگردانی کرده است که عقیده دارد «براندو» زندانی شهرت خود بود.
«رایلی» در این مستند که تصویرگر لایه‌های پنهان زندگی «مارلون براندو»ست از قسمت‌هایی از کاست صدای ضبط شده «مارلون براندو» نیز استفاده شده است. این کاست حاوی 300 ساعت صدای ضبط شده «براندو» که وی طی ده‌ها سال درباره زندگی خصوصی‌اش صحبت کرده است.
در قسمت آغازین این مستند، صدای مارلون براندو با این مضمون پخش می شود: «به من گوش بده، مارلونممم این یک قسمت از صحبت‌های تو با بخش دیگری از وجود خودت است. به صدای من گوش بده و من اعتماد کن. تو می‌دانی که من قلبا به تو علاقمندم.»
بنا بر این گزارش، «براندو» با آنکه در میان طرفدارنش برای بازی در فیلم‌هایی چون «در بارانداز»، «پدرخوانده»، « واینک آخرالزمان» و ... شهرت دارد و زندگی حرفه‌ای تقریبا موفقی داشت  ولی در بخش دیگر زندگی‌اش که در این مستند به آن پرداخته شده است، انسانی کم‌رو با اعتماد به نفس پایین است که در خانواده‌ای زندگی می‌کرد که مادرش معتاد به الکل و پدرش انسانی خلاف‌کار و شیاد بود.
بنا بر این گزارش، در این مستند به تراژدی‌های زندگی شخصی «براندو» اشاره شده؛ از ترس همیشگی این بازیگر از تنهایی گرفته تا خودکشی دخترش «چِیِن» و قتل نامزد دخترش توسط پسر کریستین.
«جان بتسک»، تهیه‌کننده انگلیسی مستند «به من گوش کن، مارلون» که مستند «در جستجوی مرد شکری» را در کارنامه کاری خود دارد، گفت: او مرد بدی نبود ولی باعث وقوع اتفاقات بد زیادی شد. او می‌دانست که آنچه انجام می‌دهد، خوب نیست و همواره از خود انتقاد می‌کرد ولی نمی‌توانست خودش را متوقف کند.
وی افزود: این مستند به خاطر اینکه صدای او را نیز با خود دارد، برای مخاطبان یک تجربه احساسی خواهد بود به خصوص برای کسانی که او را می‌شناسند.
قسمت‌هایی از روایت «مارلون براندو» از زندگی‌ شخصی‌اش را در زیر می‌خوانیم:
درباره دوران کودکی:
ما در شهری کوچک زندگی می‌کردیم، و مادرم یک دائم‌الخمر بود. زمانی‌که مادر گم شود، رفت، ما نمی‌دانستیم که او کجاست. برایم عادت شده بود که بروم و او را از زندان دربیاورم. خاطرات او حتی اکنون نیز مرا پر از شرم و خشم می‌کند.
درباره بازیگری:
اگر خوش‌شانس نمی‌بودم و بازیگر نمی‌شدم، معلوم نیست که قرار بود سر از کجا دربیاورم. احتمالا یک شیاد و کلاهبردار می‌شدم. کلاهبردار خوبی می‌شدم.
درباره شهرت:
خیلی از بازیگرها می‌خواهند نامشان در جراید چاپ شود. آنها همه این توجه‌ را با هم می‌خواهند. من هم خیلی شده که فریفته دغل و فریبکاری‌های موفقیت شده‌ام. گاهی سخت است که با مردمی ملاقات کنی که به تو خیره شده‌اند، همانند حیوانات توی باغ وحش. شهرت همان چیزی است که شما را از حقیقت دور می‌کند.
مارلون براندو، ژوئن 2004 میلادی، در سن 80 سالگی درگذشت. اگرچه هیچگاه علت مرگ او به تأیید وکیلش نرسید ولی گزارش‌ها حاکی از آن است که او در آخرین سال‌های عمرش از بیماری شدید قلبی و کبدی رنج می‌برد.