«چهارشنبه 19 اردیبهشت» تنها نماینده سینمای ایران در جشنواره فیلم ونیز 2015 درخشید

فیلم‌ سینمایی «چهارشنبه 19 اردیبهشت» به کارگردانی «وحید جلیلوند» روز گذشته در هفتاد و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز به نمایش درآمد و با استقبال تماشاچیان و منتقدان حاضر در جشنواره روبرو شد.

سینمای ایران در سال های اخیر حضور نسبتا پررنگی در جشنواره های معتبر جهان مخصوصا جشنواره فیلم ونیز داشته است به صورتی که در 3 سال متوالی قبل توانست با واکنش مثبت تماشاچیان و به خصوص منتقدان رو به رو شود و جوایز معتبر را از آن خود کند
فیلم خانه پدری کیانوش عیاری در سال 2012 در بخش افق های این جشنواره شرکت کرد و در سال بعد فیلم ماهی و گربه شهرام مکری در جشنواره ونیز 2013 شرکت کرد که جایزه هیئت داوران برای خلاقیت را دریافت کرد همچنین فیلم قصه ها به کارگردانی رخشان بنی اعتماد این بار در بخش مسابقه در سال 2014 شرکت کرد که توانست جایزه بهترین فیلمنامه را به خود اختصاص دهد. همین طور در سال گذشته فیلم ملبورن نیما جاویدی هم در بخش هفته منتقدان جشنواره ونیز نمایش داده شد.

با این وجود و امسال باز هم یک فیلم ایرانی دیگر و این بار یک فیلم اولی که اولین نمایش خود را در سی و سومین جشنواره فیلم فجر سال گذشته آغاز کرده بود و توانسته بود سیمرغ بلورین بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را در بخش نگاه نو از آن خود کند حال توانسته است در جشنواره فیلم ونیز با واکنش های مثبت زیادی از جمله تمجید نشریه سینمایی هالیوود ریپورتر همراه باشد.

بیش از این از سوی محمد اطیابی پخش کننده فیلم های ایرانی اعلام شده بود که امسال نزدیک به ۵۰ فیلم سینمایی از ایران به جشنواره فیلم ونیز ارائه شد و در نهایت تنها فیلم وحید جلیلوند برای نمایش در این جشنواره انتخاب شد.

«هالیوود ریپورتر» در ادامه واکنش‌های مثبت به فیلم «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» که روز گذشته در جشنواره ونیز به نمایش درآمد این فیلم را اثری تأثیر گذار دانسته و از کارگردانی خوب جلیلوند و بازی نیکی کریمی و سحر احمدپور تقدیر کرده است.
به نقل از خبرنگار خبرگزاری فارس، نشریه سینمایی «هالیوود ریپورتر» نیز درباره این فیلم نوشت: بعد انسانی سینمای فاخر ایرانی از میان ابرهای غم و غصه‌ای که فیلم «چهارشنبه 9 اردیبهشت» را در بر گرفته بود تابیدن گرفت. فیلمی که در آن رنج و غم طبقه فقیر و بی‌پول جامعه ایران و انسان دوستی عجیب و غریب که در این میان تلاش می‌کند تا به مردم این طبقه کمک کند به تصویر کشیده شده است.

«هالیوود ریپورتر» در ادامه ضمن اشاره به این مطلب که ساختار روایی فیلم «چهارشنبه 19 اردیبهشت» و اتفاقات غیرمنتظره در طول فیلم شبیه به فیلم «سلام سینما» و اطلاعیه یافتن بازیگر است که تمام افراد بیکار تهران را برای به دست آوردن آن بسیج کرد افزود: در فیلم «چهارشنبه 19 اردیبهشت» نیز پیشنهادی سخاوتمندانه برای مبلغی پول باعث می‌شود که عده زیادی از افراد رنجور و پریشان احوال به این آگهی جذب شوند. به هر جهت فیلم داستانی را روایت می‌کند که قلب انسان را به درد می‌آورد و بازی‌های قوی فیلم نیز به احساساتی‌تر کردن مخاطب کمک می‌کند. «نیکی کریمی»، بازیگر فیلم یکی از بهترین بازی‌های خود را در این فیلم ارائه می‌دهد. بازی او به عنوان یک همسر و مادر در این فیلم بسیار کامل و نمونه‌ای از بلوغ حرفه‌ای اوست. «وحید جلیلوند» مستندساز و کارگردان تلویزیونی نیز به خوبی از پس کارگردانی اولین تجربه سینمایی خود برآمده است.

این نشریه سینمایی در ادامه گزارش خود متذکر شد: در نگاه اول، به نظر می‌رسد که فیلم «چهارشنبه 19 اردیبهشت» یک فیلم چند اپیزودی به سبک فیلم اخیر «رخشان بنی‌اعتماد»، «قصه‌ها»، باشد. سه درام از درد و رنج و بی‌عدالتی که به هم گره می‌خورد و تبدیل به یک روایت می‌شود. داستان اول درباره «لیلا» (با بازی نیکی کریمی) است که زنی محجبه و نگران که تمام ظرافت‌ها زنانگی را کنار گذاشته و چهره‌اش گذر عمر را به خوبی نشان می‌دهد و تقدیر او را بار دیگر با «جلال» (با بازی امیر آقایی) مردی که در گذشته با او آشنا بود رو در رو می‌کند. جلال کسی است که یک آگهی در روزنامه منتشر کرده و براساس این آگهی می‌خواهد مبلغ 30 میلیون تومان به یک شخص نیازمند کمک کند. «لیلا» برای عمل شوهر ناتوانش به این پول نیاز دارد. شجاعت عشق و فداکاری لیلا نسبت به همسر قابل لمس است بالاخص زمانیکه در مقابل حسادت و خودخواهی ناعادلانه همسرش قرار می‌گیرد.

تا امروز هنوز اکران عمومی فیلم چهارشنبه 19 اردیبهشت که از اکرانش در جشنواره فیلم فجر 6 ماه میگذرد مشخص نشده است و احتمال آن می رود که با توجه به ثبت قرارداد فیلم ها تا آبان ماه اگر قرار باشد این فیلم به اکران دربیاید به ماه های آذر و دی برخورد کند که مثل همیشه به ماه های سوخته سینمای ایران معروف است که متاسفانه در چند سال اخیر حجم زیادی از فیلم های خوب سینمای ایران در ماه های دی و بهمن برای اکران عمومی قرار گرفته اند و نتوانستند آنجور که باید و شاید دیده شوند.