نقد و بررسی فیلم نهنگ عنبر

نهنگ عنبر،فیلمی که برای نسل دهه های 40 و 50 خاطره انگیز است.نهنگ عنبر قصه ی این نسل ها و آدم هاست،آدم هایی که تا آمدند جوانی کنند جنگ شد،باید قایمکی ویدیو نگاه میکردند،مدل موی کفتری میگذاشتند و با دختری که دوست داشتند،دور از چشم کمیته و پدر و مادر اینطرف و آنطرف میرفتند.

نهنگ عنبر فیلمی است با بازی های فوق العاده.رضا عطاران در این فیلم از خود بازی نشان داد که شاید تا حالا نشان نداده بود.مخصوصا در قسمت درام فیلم و زمانی که دارد رویا را راهی میکند و در مرز ۵۰ سالگی قرار دارد.رمانی که با رویا حرف میزند و از فرودگاه بیذون مى آید،زمان گریه کردن چنان بازی زیر پوستی انجام میدهد که حتی در رده بازی های آل پاچینو قرار میگیرد.شاید بتوان گفت که هیچکس به اندازه رضا عطاران برای این نقش مناسب نبود.یکی از بهترین وجهه های فیلم انتخاب خوب بازیگران است،البته به غیر از نقش روحانی و مادر ارژنگ که واقعا مصنوعی به حساب می آیند.بازی ویشکا آسایش عالی است و نادر سلیمانی هم نشان داد خوب بلد است چطور خود را در نقش خود جا کند.فیلم نیز انصافا از کارگردانی خیلی خوبی برخوردار است.سامان مقدم که کارگردانی را با فیلم((سیاوش))شروع کرد و تا حالا که به نهنگ عنبر رسیده.گریم های خوب نیز در به ثمر رسیدن تلاش ها در این فیلم نیز مثمر ثمر بوده و نکته ای که شاید خیلی ها ٱن را نمی بینند موسیقی متن فوق العاده است که به امیر توسلی تعلق دارد.نوازندگی خوب کلارینت نیز اثر گذار است.تمام کلام اینکه فیلم،فیلمی خانوادگی و تاثیر گذار است و پر از انتقاد و برای یک جمعه خانوادگی مناسب است.

نقد از پوریا